Breuk van zeewaterzeefplaat

Wat gebeurde er?

Voor de bilgetoegangstunnel in een tension-leg platform (TLP) ging er met tussenpozen een alarm af.
Het alarm werd onderzocht en bleek een overstroming met zeewater te zijn – 2 voet onder niveau 1 mezzaninedek.
Medewerkers probeerden de afsluiter af te sluiten, maar deze sloot niet, dus werd er een lenspomp gestart om toegang te krijgen tot de bilge van de tunnel.
Het water steeg nog steeds en naderde het niveau van de bluswaterpompkamer (20 m/65 ft van de bodem). Er werd een ondersteuningsschip naar de locatie geroepen voor assistentie.
Het niet-essentiële personeel werd geëvacueerd.
Het ondersteuningsschip gebruikte een op afstand bestuurbare onderwaterrobot (ROV) om een plug van 20 cm/8 inch in de zeekastinlaat te installeren.
De instroom van water stopte en 3 uur later mocht iedereen weer aan boord.
19 uur later was het waterpeil voldoende gezakt om in de kolom te komen en de handmatige zeekastafsluiter op de lenspomp te sluiten.
Waarom gebeurde het?

De onderste flens van de zeef van een zeewaterlift (SWL) was losgekomen door gecorrodeerde bouten.
De zeef had al maanden langzaam gelekt. Medewerkers pompten de bilge regelmatig leeg, wat een ‘normaal’ proces werd.
De werkopdracht om de zeef te repareren werd als lage prioriteit beschouwd en er was dus geen actie ondernomen.
Het alarm werd verschillende keren gestopt zonder onderzoek en pas onderzocht toen er een secundair waarschuwingsalarm afging.
De afsluiter was geclassificeerd als ‘niet kritiek’ en had geen regelmatig inspectieregime.
Er was geen regelmatig onderhoudsschema om zeven, afdichtingen en de afsluiters op de leidingsystemen voor zeewater te inspecteren.
Wat hebben ze ervan geleerd?

Zorg ervoor dat alle alarmen worden onderzocht – een regelmatig alarm is niet 'normaal'.
Voer inspecties en onderhoud in voor apparatuur voor maritieme systemen, zoals bouten van zeven, vervanging van afdichtingen (bodemzeef met plaat eraf) en het leidingsysteem voor zeewater.
Zorg ervoor dat alle werkopdrachten worden bekeken, zelfs als ze niet kritiek lijken voor de veiligheid.
Stel uzelf of uw team de vraag

Wat is het ergste dat had kunnen gebeuren?
Bedient u apparatuur met alternatieve oplossingen die 'normaal' zijn geworden?
Is uw onderhoudsprogramma adequaat (frequentie, type controles)? Omvat het alle benodigde apparatuur en gebieden (zoals maritieme systemen)?
Worden alle alarmen geïdentificeerd en gecontroleerd om te bevestigen dat de nodige actie wordt ondernomen?
Welke maatregelen hebben wij om te voorkomen dat dit hier gebeurt? Wat kunnen we verbeteren?